Held op natte sokken
Blijf op de hoogte en volg Priscilla
07 April 2015 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Dumela! (Lesotho voor hallo)
Het heeft even geduurd, ik had bijna een hele week geen internet en het was allemaal druk, druk, druk, snel, snel, snel, maar ik ben er weer! Nou ja, mijn verslag is er weer. En door alle drukte vergeet je wel eens iets te vertellen, zoals bijvoorbeeld het feit dat we terwijl we lunch gingen halen in Kruger (nu hebben ze daar gewoon afgeschermde ‘parken’ waar je winkels hebt enz. dus no worries dat ik tussen de leeuwen moest eten) we langs een (niet ontzettend grote) python liepen, die een vogel aan het opeten was.
Goed, weer terug naar St. Lucia, want daar was ik gebleven. We zijn ’s avonds op een cruise geweest en hebben erg veel spelende en etende nijlpaarden gezien, helaas geen krokodillen van dichtbij. Ook hebben we nog wat vogels gezien.
Zondag vertrokken we naar Durban, daar hebben we wat rondgekeken op het strand, helaas was het nu niet echt heel erg warm weer. Dus hebben we alleen gekeken. Daarna, aangezien het vakantie is, mochten we van onszelf een lekkere cocktail drinken. Daarna hebben we met z’n allen heerlijk geluncht en hebben we onze tijd gespendeerd op de kamer, omdat het steeds kouder werd. ’s Avonds nog wat gegeten en nog een cocktail gedronken en op tijd naar bed.
De volgende ochtend vertrokken we alweer vroeg naar Drakensberg. Onderweg zijn we nog gestopt bij de Mandela capture site. Hier was de plek waar ze hem ‘gepakt’ hebben. Het was een erg oud museum, maar ze waren een nieuwe aan het bouwen. Er was in de buurt ook nog een soort beeld van zijn gezicht.
Eenmaal in Drakensberg heb ik een hike van 3 kilometer gedaan ipv 6. Ik was te moe en mijn knie deed een beetje zeer, dus wilde hem niet verder forceren. Onderweg zijn we een felgroene slang tegengekomen. Bij de 3 km hike kon je bij een waterval uitrusten en wachten tot de rest de 6 hadden afgerond. Ik ben nog naar boven geklommen, op de watervallen. Het was erg glibberig en ik hield er wat blauwe plekken aan over. Ook heb ik nog lekker gezwommen in het ijskoude water.
1 april, foolsday, mochten we lekker vroeg ons bed uit. Helaas was dat geen grapje. Half 6 vertrokken we al zonder ontbijt. Even later nadat de mooie sterrenhemel ‘verdween’ kwam de zon op, wauw! Ik had mijn muziek in mijn oren en dat was echt even genieten, met die wolken, de bergen en de zonsopgang samen. Het leek zelfs af en toe dat de wolken de bergen opaten, maar goed dat zal mijn fantasie wel weer zijn geweest haha. Met die mooie zonsopgang reden we Little Switzerland in. Hier ligt in de winter ook echt sneeuw, en als het er niet ligt, hebben ze sneeuwkanonnen. In het Golden Gate Park hebben we ontbeten.
De weg naar Lesotho was een verschrikkelijk hobbelige weg. Het was 1 in de bergen en 2 een dirt road. Onderweg zijn we nog gestopt om ergens foto’s te maken. Toevallig hadden de kinderen vakantie en stonden daar naar ons te kijken. Toen we weggingen, vroegen ze om snoepjes. We waren van tevoren al geadviseerd deze niet te geven, dus we negeerden het. Maar ze waren erg vervelend en zeiden dat ze wel wisten dat wij snoep hadden enz. Uiteindelijk heeft Jason, de guide, ze appels gegeven, maar ook hierin waren ze erg nasty, sommige kinderen hadden meerdere appels.
2 April hebben we ’s ochtends een rondleiding gehad door het dorpje wat aan de lodge ligt en een ander dorpje in de buurt. In het eerste dorpje verkochten ze, zoals zij het noemden ‘oliebollen’. Ik was erg verbaasd, want in Zuid-Afrika noemen ze dit namelijk vetkoek. De gids vertelde ons dat we deze voor maar 1 rand konden kopen, het was vakantie dus er zouden veel kinderen zijn en dan konden we deze aan de kinderen geven. Dat deden we dan ook. Deze kinderen maakten heel braaf zelf een rij en wachtten braaf, zo zetten de oudere kinderen de jongere van voren en gingen ze zelf van achter staan. Alle kinderen hielden van elkaar in de gaten dat er niemand werd overgeslagen. In Lesotho lopen er allemaal herders met hun schaapjes, koeien of geiten rond. Ze dragen een erg dikke deken die erg duur zijn, zo’n 70 euro en lopen ook nog rond met iets op hun hoofd, wat lijkt op een slaapmuts, waardoor het lijkt alsof ze net uit hun bed komen.
Deze held op sokken had voor de middag besloten dat ze wel wilde gaan pony rijden. Want ja pony’s zijn niet zo groot dacht ik en paarden vind ik vaak toch wel een beetje eng. Vooral als ik er op moet zitten, vind ik dat maar niks. Maar ik dacht een pony, zoiets als een Shetlander dat kan ik nog wel aan. Totdat we pony gingen rijden en ik zag dat het niet echte pony’s waren, maar meer paarden. Misschien niet zo groot als gewone paarden, maar toch ik kon niet makkelijk met m’n voeten bij de grond. Ik moest in mijn eentje op dat paard klimmen, ik dacht dat mislukt vast, en was nog banger dan eerst. Maar gelukkig kon ik dat onverwachts erg goed. In het begin vond ik het toch wel echt eng Berg op was op den duur best leuk, maar toen we naar beneden gingen had ik het soms echt even niet. Aangezien het keihard regende en de stenen een beetje glibberig waren. Ook was het af en toe eng wanneer we langs een ravijn kwamen op een heel smal paadje. Mijn paard wilde vooral in het begin erg graag van voren lopen en dat had ik nou juist in het begin net niet nodig.
Zo kwam ik af en toe bijna in de knoop met mijn andere 'ponyrijdgenoten'. Uiteindelijk toen ik wat gewend was en niet meer bang was, wilde mijn paard tweede lopen en niet meer naar me luisteren. In het begin luisterde het te goed, maar later wilde ik stoppen en dan dacht die pony, trek jij maar lekker aan dat touw, ik trek je wel even naar beneden door aan het gras te gaan plukken. Zo ben ik een keer bijna over het paard heen gerold. Maar! Ik heb het overleefd en ondanks de regen en mijn klein beetje pijnlijke kont vond ik het erg leuk. Hierna hebben we een heerlijk warme douche gepakt en hebben we Rummikub gespeeld en dronken we heerlijke warme chocolademelk met Amarula.
De volgende dag zijn we om kwart voor 5 vertrokken. We moesten weer twee keer door de douane om Zuid-Afrika weer in te kunnen. Ontbijt hebben we onderweg ergens gegeten. Onderweg kwamen we langs ambulances, politieauto’s en een gekantelde auto. Er was een ongeluk gebeurd en er lag een man op de grond waarover een deken lag, ik kon alleen zijn benen zien. Ik ga er vanuit dat hij dood was. ‘Gelukkig’ was ik net wakker en drong het niet echt tot me door, een reisgenootje zei dat ze er helemaal misselijk van was.
Onderweg kwamen we langs een bordje met Dordrecht. En zijn we gestopt in de buurt van Hogsback, hier ben ik vorige keer een weekend geweest.
Uiteindelijk kwamen we aan in Cintsa. De volgende dag was er helaas erg veel regen en kon ik hierdoor niet gaan quad biken. We hebben wat tafelvoetbal gedaan en tafeltennis enz. Ook hebben we Abbie de giraffe nog gezien. Dit is een giraffe die gewend is aan mensen en mensen erg leuk vindt. Hij ‘knuffelt’ ze en geeft soms kusjes. Ik heb een knuffel en daarna een duw gekregen.
Zondag gingen we naar PE om 4 mensen op te halen. We zijn tussendoor in Grahamstown gestopt, ook hier ben ik vorige keer geweest, maar toen was het zeker 35 graden. Nu kwam de regen net als twee jaar geleden met Pasen, met bakken uit de lucht gevallen.
In PE was het echt even thuiskomen, wat heerlijk! Helaas moesten we ook weer gaan, dat vond ik wat minder, maar ik zou snel weer terug zijn, dacht ik dan toch. Op naar Addo het olifantenpark. Hier hebben ze maar 8 Kalahari leeuwen, dus niet officieel van hier. Maar raad eens wie er weer twee leeuwen heeft gezien? Wij! We hebben erg veel geluk gehad met de leeuwen, want normaal gezien, zie je die helemaal niet zoveel.
Tegen de avond gingen we naar onze lodge waar we door alle regen van die dag vast kwamen te zitten met onze truck. We kwamen niet meer los en moesten onze toilettas meenemen, op een jeep overstappen van de eigenaars en zo werden we naar de lodge gebracht. We hebben hier heerlijk gegeten en gezellig rond een vuur gezeten.
Maandag heeft het een hele tijd geduurd voor de truck los was, maar uiteindelijk was hij los! Het regende gelukkig ook niet meer al was het niet echt heel lekker weer. We zijn nog een keer door Addo gegaan, maar hebben niet veel speciaals meer gezien. Daarna gingen we naar PE en was het tijd om afscheid te nemen, helaas ging het allemaal heel snel en voelde het niet echt als afscheid. Maar misschien maar beter ook, anders wordt het allemaal zo emotioneel. Wat gek om terug te zijn!
Vandaag heb ik meegewerkt aan het holiday programme, ik heb weer wat van mijn vrienden in de township terug gezien en heb zelfs wat kinderen herkent, wat een hele opgave is van vaak 200 kinderen. Ik heb erg genoten en was van plan maar een dag mee te werken, maar ik ga zeker nog een dag en misschien zelfs wel twee, tot snel!
Het heeft even geduurd, ik had bijna een hele week geen internet en het was allemaal druk, druk, druk, snel, snel, snel, maar ik ben er weer! Nou ja, mijn verslag is er weer. En door alle drukte vergeet je wel eens iets te vertellen, zoals bijvoorbeeld het feit dat we terwijl we lunch gingen halen in Kruger (nu hebben ze daar gewoon afgeschermde ‘parken’ waar je winkels hebt enz. dus no worries dat ik tussen de leeuwen moest eten) we langs een (niet ontzettend grote) python liepen, die een vogel aan het opeten was.
Goed, weer terug naar St. Lucia, want daar was ik gebleven. We zijn ’s avonds op een cruise geweest en hebben erg veel spelende en etende nijlpaarden gezien, helaas geen krokodillen van dichtbij. Ook hebben we nog wat vogels gezien.
Zondag vertrokken we naar Durban, daar hebben we wat rondgekeken op het strand, helaas was het nu niet echt heel erg warm weer. Dus hebben we alleen gekeken. Daarna, aangezien het vakantie is, mochten we van onszelf een lekkere cocktail drinken. Daarna hebben we met z’n allen heerlijk geluncht en hebben we onze tijd gespendeerd op de kamer, omdat het steeds kouder werd. ’s Avonds nog wat gegeten en nog een cocktail gedronken en op tijd naar bed.
De volgende ochtend vertrokken we alweer vroeg naar Drakensberg. Onderweg zijn we nog gestopt bij de Mandela capture site. Hier was de plek waar ze hem ‘gepakt’ hebben. Het was een erg oud museum, maar ze waren een nieuwe aan het bouwen. Er was in de buurt ook nog een soort beeld van zijn gezicht.
Eenmaal in Drakensberg heb ik een hike van 3 kilometer gedaan ipv 6. Ik was te moe en mijn knie deed een beetje zeer, dus wilde hem niet verder forceren. Onderweg zijn we een felgroene slang tegengekomen. Bij de 3 km hike kon je bij een waterval uitrusten en wachten tot de rest de 6 hadden afgerond. Ik ben nog naar boven geklommen, op de watervallen. Het was erg glibberig en ik hield er wat blauwe plekken aan over. Ook heb ik nog lekker gezwommen in het ijskoude water.
1 april, foolsday, mochten we lekker vroeg ons bed uit. Helaas was dat geen grapje. Half 6 vertrokken we al zonder ontbijt. Even later nadat de mooie sterrenhemel ‘verdween’ kwam de zon op, wauw! Ik had mijn muziek in mijn oren en dat was echt even genieten, met die wolken, de bergen en de zonsopgang samen. Het leek zelfs af en toe dat de wolken de bergen opaten, maar goed dat zal mijn fantasie wel weer zijn geweest haha. Met die mooie zonsopgang reden we Little Switzerland in. Hier ligt in de winter ook echt sneeuw, en als het er niet ligt, hebben ze sneeuwkanonnen. In het Golden Gate Park hebben we ontbeten.
De weg naar Lesotho was een verschrikkelijk hobbelige weg. Het was 1 in de bergen en 2 een dirt road. Onderweg zijn we nog gestopt om ergens foto’s te maken. Toevallig hadden de kinderen vakantie en stonden daar naar ons te kijken. Toen we weggingen, vroegen ze om snoepjes. We waren van tevoren al geadviseerd deze niet te geven, dus we negeerden het. Maar ze waren erg vervelend en zeiden dat ze wel wisten dat wij snoep hadden enz. Uiteindelijk heeft Jason, de guide, ze appels gegeven, maar ook hierin waren ze erg nasty, sommige kinderen hadden meerdere appels.
2 April hebben we ’s ochtends een rondleiding gehad door het dorpje wat aan de lodge ligt en een ander dorpje in de buurt. In het eerste dorpje verkochten ze, zoals zij het noemden ‘oliebollen’. Ik was erg verbaasd, want in Zuid-Afrika noemen ze dit namelijk vetkoek. De gids vertelde ons dat we deze voor maar 1 rand konden kopen, het was vakantie dus er zouden veel kinderen zijn en dan konden we deze aan de kinderen geven. Dat deden we dan ook. Deze kinderen maakten heel braaf zelf een rij en wachtten braaf, zo zetten de oudere kinderen de jongere van voren en gingen ze zelf van achter staan. Alle kinderen hielden van elkaar in de gaten dat er niemand werd overgeslagen. In Lesotho lopen er allemaal herders met hun schaapjes, koeien of geiten rond. Ze dragen een erg dikke deken die erg duur zijn, zo’n 70 euro en lopen ook nog rond met iets op hun hoofd, wat lijkt op een slaapmuts, waardoor het lijkt alsof ze net uit hun bed komen.
Deze held op sokken had voor de middag besloten dat ze wel wilde gaan pony rijden. Want ja pony’s zijn niet zo groot dacht ik en paarden vind ik vaak toch wel een beetje eng. Vooral als ik er op moet zitten, vind ik dat maar niks. Maar ik dacht een pony, zoiets als een Shetlander dat kan ik nog wel aan. Totdat we pony gingen rijden en ik zag dat het niet echte pony’s waren, maar meer paarden. Misschien niet zo groot als gewone paarden, maar toch ik kon niet makkelijk met m’n voeten bij de grond. Ik moest in mijn eentje op dat paard klimmen, ik dacht dat mislukt vast, en was nog banger dan eerst. Maar gelukkig kon ik dat onverwachts erg goed. In het begin vond ik het toch wel echt eng Berg op was op den duur best leuk, maar toen we naar beneden gingen had ik het soms echt even niet. Aangezien het keihard regende en de stenen een beetje glibberig waren. Ook was het af en toe eng wanneer we langs een ravijn kwamen op een heel smal paadje. Mijn paard wilde vooral in het begin erg graag van voren lopen en dat had ik nou juist in het begin net niet nodig.
Zo kwam ik af en toe bijna in de knoop met mijn andere 'ponyrijdgenoten'. Uiteindelijk toen ik wat gewend was en niet meer bang was, wilde mijn paard tweede lopen en niet meer naar me luisteren. In het begin luisterde het te goed, maar later wilde ik stoppen en dan dacht die pony, trek jij maar lekker aan dat touw, ik trek je wel even naar beneden door aan het gras te gaan plukken. Zo ben ik een keer bijna over het paard heen gerold. Maar! Ik heb het overleefd en ondanks de regen en mijn klein beetje pijnlijke kont vond ik het erg leuk. Hierna hebben we een heerlijk warme douche gepakt en hebben we Rummikub gespeeld en dronken we heerlijke warme chocolademelk met Amarula.
De volgende dag zijn we om kwart voor 5 vertrokken. We moesten weer twee keer door de douane om Zuid-Afrika weer in te kunnen. Ontbijt hebben we onderweg ergens gegeten. Onderweg kwamen we langs ambulances, politieauto’s en een gekantelde auto. Er was een ongeluk gebeurd en er lag een man op de grond waarover een deken lag, ik kon alleen zijn benen zien. Ik ga er vanuit dat hij dood was. ‘Gelukkig’ was ik net wakker en drong het niet echt tot me door, een reisgenootje zei dat ze er helemaal misselijk van was.
Onderweg kwamen we langs een bordje met Dordrecht. En zijn we gestopt in de buurt van Hogsback, hier ben ik vorige keer een weekend geweest.
Uiteindelijk kwamen we aan in Cintsa. De volgende dag was er helaas erg veel regen en kon ik hierdoor niet gaan quad biken. We hebben wat tafelvoetbal gedaan en tafeltennis enz. Ook hebben we Abbie de giraffe nog gezien. Dit is een giraffe die gewend is aan mensen en mensen erg leuk vindt. Hij ‘knuffelt’ ze en geeft soms kusjes. Ik heb een knuffel en daarna een duw gekregen.
Zondag gingen we naar PE om 4 mensen op te halen. We zijn tussendoor in Grahamstown gestopt, ook hier ben ik vorige keer geweest, maar toen was het zeker 35 graden. Nu kwam de regen net als twee jaar geleden met Pasen, met bakken uit de lucht gevallen.
In PE was het echt even thuiskomen, wat heerlijk! Helaas moesten we ook weer gaan, dat vond ik wat minder, maar ik zou snel weer terug zijn, dacht ik dan toch. Op naar Addo het olifantenpark. Hier hebben ze maar 8 Kalahari leeuwen, dus niet officieel van hier. Maar raad eens wie er weer twee leeuwen heeft gezien? Wij! We hebben erg veel geluk gehad met de leeuwen, want normaal gezien, zie je die helemaal niet zoveel.
Tegen de avond gingen we naar onze lodge waar we door alle regen van die dag vast kwamen te zitten met onze truck. We kwamen niet meer los en moesten onze toilettas meenemen, op een jeep overstappen van de eigenaars en zo werden we naar de lodge gebracht. We hebben hier heerlijk gegeten en gezellig rond een vuur gezeten.
Maandag heeft het een hele tijd geduurd voor de truck los was, maar uiteindelijk was hij los! Het regende gelukkig ook niet meer al was het niet echt heel lekker weer. We zijn nog een keer door Addo gegaan, maar hebben niet veel speciaals meer gezien. Daarna gingen we naar PE en was het tijd om afscheid te nemen, helaas ging het allemaal heel snel en voelde het niet echt als afscheid. Maar misschien maar beter ook, anders wordt het allemaal zo emotioneel. Wat gek om terug te zijn!
Vandaag heb ik meegewerkt aan het holiday programme, ik heb weer wat van mijn vrienden in de township terug gezien en heb zelfs wat kinderen herkent, wat een hele opgave is van vaak 200 kinderen. Ik heb erg genoten en was van plan maar een dag mee te werken, maar ik ga zeker nog een dag en misschien zelfs wel twee, tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
