Capietown

Dit is helaas mijn allerlaatste blog voor deze reis. Over niet al te lange tijd ben ik weer terug thuis, dan begint het echte leven weer en zo te zien is er in ieder geval al redelijk lekker weer om mij straks mee te verwelkomen.

Maar goed, minder over Nederland, meer over Zuid-Afrika!

Wat ik was vergeten over zondag is dat we in het donker gebraaid hebben. Dit omdat er ‘loadshedding’ is. Dit was er twee jaar geleden dus nog niet. Maar omdat er een tekort aan elektriciteit is, zetten ze bepaalde gebieden voor een bepaalde tijd, meestal maximaal 2 uur, zonder stroom. Vaak kun je dit wel redelijk bijhouden met een app die aangeeft wanneer dat dan weer is, maar dat is dus niet altijd zo. Tijdens de braai waren we dan ook erg verrast.

Maandag na Herbert Hurd en de vergadering die daar gevoerd moest worden, best interessant om eens een Zuid-Afrikaanse vergadering mee te maken, ben ik met mijn vroegere mentor gaan lunchen op een erg mooi plekje met erg lekker eten. Daarna heeft ze me snel naar huis gebracht en heb ik daar snel mijn koffers ingepakt, want ik moest weggebracht worden naar de Intercape bus. Met deze bus zou ik namelijk 12 uur lang naar Kaapstad reizen. Ik heb afscheid genomen in het huis, waar ze me erg warm hebben verwelkomt, ik voelde me heel snel thuis en had het snel naar mijn zin. Na het afscheid ben ik afgezet bij de bus en had ik gelukkig twee plekken voor mij alleen. Aangezien ik niet veel beenruimte had, nog minder dan in een vliegtuig, was ik hier erg blij mee. ‘Gelukkig’ heb ik last van wagenziekte en heb ik hier pilletjes voor die meestal goed werken en ook nog eens erg slaapverwekkend zijn. Zo sliep ik om 8 uur al heerlijk. Helaas kwam er rond half 11 een gast de bus in die naast mij wilde zitten en vooral wilde praten in plaats van slapen. Hij was erg geïnteresseerd in drugs, dat was nu net iets wat we niet gemeen hadden. Maar goed ik heb hem wat laten praten en uiteindelijk was het toch nog best gezellig, op die gesprekken over drugs na. Gelukkig vond hij het om 1 uur ook wel tijd om te slapen en ben ik heel snel in slaap gevallen tot 4 uur. Tussendoor ben ik ook nog veel wakker geweest door alle stops en een vrouwtje wat tussendoor de bus inkwam die vroeg of dat dit de bus was naar Capietown, het klonk meer als kippietown, maar goed. Ik dacht wie spreekt Capetown nu uit als Capietown? Zo heeft ze wel 6 keer gevraagd of het de bus naar Capietown was, toen ze eenmaal buiten was, begreep ik het helemaal, het was een Aziatisch vrouwtje. Rond 4 uur was ik klaarwakker, ik moest Jolanda namelijk van tevoren bellen/wakker maken om me op te komen halen, omdat het busstation niet de meest veilige plek is en we wilden er allebei niet te lang staan wachten. Maar ik wist van tevoren natuurlijk niet hoe laat de bus aankwam. Uiteindelijk is dat allemaal goed verlopen en hadden we elkaar snel gevonden. We zijn gelijk naar Signal Hill gereden om hier van het mooie uitzicht te genieten, alle lichtjes in Capetown en de zon die opkwam, het was helaas wat bewolkt en regenachtig, dus we hebben niet heel veel zonopgang gezien, maar leuk was het toch wel. Daarna hebben we ergens ontbeten en zijn we naar Jolanda’s appartement geweest. We hebben daarna een hele sightseeing door Capetown gedaan en zijn richting Cape Point gereden. Daar zijn we eerst voor het uitzicht als twee oude oma’s een berg opgeklommen naar een vuurtoren en even later weer terug naar beneden om met de auto naar Cape Point te rijden. Richting Cape Point heb ik trouwens voor de allereerste keer echt op de openbare weg gereden in Zuid-Afrika. Twee jaar geleden ergens een mini stukje op een privé terrein. Nu hoor ik je denken wat is er nou zo speciaal aan rijden in Zuid-Afrika? Hier rijden ze namelijk aan de linkerkant, en de bestuurder zit niet links, maar rechts, dus de schakelbak zit dan ook aan de linkerkant. Ik deed het erg goed, vond ik zelf en Jolanda ook haha, het leek alsof ik het al jaren had gedaan, op de hellingproeven na haha. Toen ik niet meer reed, werden we door de politie aangehouden (controle langs de weg), maar dit is gelukkig allemaal goed afgelopen. Na Cape Point zijn we nog een beetje gaan winkelen in the Waterfront.

Woensdag zijn we de hele dag gaan winkelen, naar Green Market weer geweest, maar ik vond er dit keer niks aan. Misschien ook omdat ik al teveel souvenirs heb gezien. We hebben een koekiemonster cakeje gekocht, erg cool. Woensdagavond hebben we Johan, onze vrijwilligerscoördinator van twee jaar geleden die naar Kaapstad is verhuisd, gezien in een bar. Het was een erg gezellige avond.

Donderdag had ik een dagje alleen, Jolanda moest de hele dag werken en ’s avonds oppassen. Ik ben terug naar the Waterfront gegaan. Helaas was Robben Island uitverkocht en zat ik vast op het Waterfront t/m half 7. Iedereen was namelijk aan het werken en de afstanden met de taxi zijn hier al snel heel veel als je naar iets wilt om te bewonderen. Ik heb dus nog meer gewinkeld en denk dat ik nu wel klaar ben met winkelen haha.

Vrijdag zijn we met de blauwe bus, er rijden hier verschillende soorten toeristische bussen rond die allemaal een andere route rijden, de toerist gaan uithangen. Vanuit de blauwe bus konden we overstappen op de paarse bus, die van de wijnroute in Constantia. Daar hebben we twee wijnboerderijen meegepakt en bij de eerste, Groot Constantia, vier wijnen geproefd en bij de tweede, Eagle’s Nest, vijf wijnen geproefd. Daarna hebben we de blauwe bus weer gepakt en zijn we snel naar huis gegaan zodra we konden. Want we zouden ’s avonds naar de Potluck Club gaan, dit is een restaurant waarvoor Jolanda vier maanden van tevoren heeft moeten boeken en de eigenaar van het restaurant heeft meegedaan aan Masterchef of heeft dit zelfs gewonnen (of een ander kookprogramma). Mijn korte termijngeheugen werkt niet altijd mee en zeker niet als ik op vakantie ben, blijkbaar. Het was erg speciaal en het eten was anders dan ik gewend ben, maar niet zo mijn ding, helaas. Ik ben meer van de simpele dingen en helaas was er ook heel veel pittig en laat mijn maag dat nu net niet leuk vinden. Dus op den duur moest ik stoppen met eten en heb ik uiteindelijk nog wel mijn heerlijke toetje opgegeten. Ook hadden ze er erg lekkere cocktails, ik had een kiwi en aardbei daiquiri. Daarna ben ik met Jolanda naar Club 31 geweest, dit is een club op de 31e verdieping van een gebouw waar je een heel mooi uitzicht hebt over Kaapstad.

Zaterdag zijn we ’s ochtends naar The Old Biscuit Mill geweest, dit is een marktje met allerlei winkeltjes en een foodmarket erbij. Daarna zijn we naar de pinguïns geweest in Simonstown. Ik vond de pinguïns vooral erg zielig. Na de pinguïns vonden we het tijd voor een lunch en zijn we in Fishhoek op het strand gaan zitten met een in de supermarkt gekochte salade. ’s Avonds zijn we even naar een café geweest waar Manchester United tegen Chelsea werd uitgezonden en later op de avond zijn we naar Long Street geweest. Daar belandden we in club 169 en daar zijn we ook niet meer weggegaan totdat we het tijd vonden om naar huis te gaan. Het was een erg leuke club met erg leuke muziek en hier hebben we ook wat getrouwde mensen ontmoet. Waarmee we gezellig hebben gedanst en gekletst.

Zondag ben ik naar Robben Island geweest. Naar de gevangenis waar Nelson Mandela ooit 18 jaar lang in de gevangenis heeft gezeten. Wat moet ik er van zeggen? Ik ben blij dat ik ben geweest, maar heel indrukwekkend vond ik het niet. Het is een gevangenis, ik vind meer het verhaal over zijn tijd in de gevangenis indrukwekkend dan de gevangenis zelf. Wat wel heel tof was, is dat ik op de weg er naar toe, met de boot, twee walvissen en twee dolfijnen heb gezien. Een walvis van best dichtbij.

Vandaag is het het plan om de Tafelberg te beklimmen, dit is al langere tijd een soort van droom van mij. Aangezien ik me toch af en toe als een oma voel, voor mij zou dit echt een overwinning zijn als ik dit maar even doe. Al zou ik er 10 uur over doen, terwijl andere mensen er meestal 4 uur over doen om op de berg te gaan en er af te komen, wil ik het toch proberen. Ook weet ik niet hoe mijn op het moment erg vermoeide lichaam (omdat ik gewoon veel teveel heb willen doen in deze 4 weken) en mijn knie gaan reageren op zo’n wandeling, maar dat zal ik dan wel weer zien. Bewijs of ik het heb gehaald, zal op facebook te zien zijn, zodra ik weer thuis ben. Het was weer gezellig! En misschien tot de volgende keer!