Uitzicht over PE
Door: Priscilla
Blijf op de hoogte en volg Priscilla
09 Maart 2013 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Daar ben ik weer met een nieuw verslag. Over maandag valt niet zo heel veel te vertellen, dus ga ik gauw over op dinsdag.
Dinsdag gingen we met de kinderen van Walmer Primary School naar Bayworld, een beetje een vervallen museum en er is een aquarium voor dolfijnen en orka’s, maar dit is niet meer in gebruik. De kinderen moesten voordat we er naar toe gingen 25 rand betalen voor de bus en ik geloof ook wat voor het museum, dit is zo ongeveer 2 euro. Volgens mij voor sommige gezinnen erg veel geld. Maar de docente vond dit niet, want 90% van de klas krijgt een sociale bijdrage, dus dit zouden ze makkelijk moeten kunnen betalen, maar als ik zo eens naar de gezichtjes van de kinderen keek, was dit niet geheel waar. De kinderen moesten buiten staan toen de bus was gearriveerd en eerst mochten alle meisjes naar binnen en toen zei de docente dat wij alvast naar binnen mochten om een plekje te gaan zoeken. Ik had eigenlijk nog de gedachte dat er nog wel een bus aan zou komen, aangezien de bus al bijna vol was met alle meisjes en er zeker nog zo’n 100 jongens bij moesten. De meisjes zaten ook al met zijn drieën op een bank gepropt en de meisjes zijn hier meestal niet één van de dunsten, dus je kunt je je al voorstellen dat ze echt moesten squizen op die bankjes. Toen mochten de jongens binnenkomen, meer dan de helft moest dus staan, er kwam dus helemaal geen extra bus. Dit was ontzettend gevaarlijk, aangezien de buschauffeur wel een paar keer hard moest remmen, waarbij twee keer wel minimaal één kind naar voren over de grond slierde. Gelukkig zijn alle kinderen helemaal heel aangekomen. Toen we bij het museum aankwamen, werd er gezegd dat eerst de meisjes naar binnen mochten en later de jongens. Ik was in de veronderstelling dat de jongens dan wel een rondleiding in het museum kregen en de meisjes een les over fossielen. Dus toen wij met de meisjes na een uur terug buitenkwamen (na de powerpoint over fossielen) was ik erg verbaasd dat de jongens nog gewoon buiten zaten en dus niet eens naar binnen waren geweest. Ze hadden alleen wat te eten gekregen, een snackje. Als ik dit had geweten, had ik wel wat kinderen mee naar binnen genomen en iedere keer weer met wat kinderen rondgelopen. Ik vond het zo zonde dat die kinderen alleen maar voor een les die ze eigenlijk ook op school kunnen krijgen 25 rand moesten betalen. Lisanne en ik hebben nog wel wat rondgekeken en zo kwamen we dingen tegen over Nederland, de Voc. Supertof! Er waren ook nog heel wat dingen over fossielen en dinosaurussen te vinden en ook over de geschiedenis van Port Elizabeth zelf qua belangrijke gebeurtenissen, hier ging het meer over 1900 enz en niet over eerder, over de Voc. Het was een beetje een rommelig museum, er was overal van alles te vinden over totaal andere dingen. Om 12 uur was het afgelopen en mochten wij ook naar huis. Het was dicht bij de McDonald’s, dus konden we naar huis lopen. Het waaide wel ontzettend hard, dus duurde de wandeling iets langer dan normaal. Had het idee dat ik mezelf echt vooruit moest duwen. Eenmaal thuis heb ik was bijgeslapen, was nog moe van het mooie weekend. Daarna wilde ik eigenlijk nog terug naar school voor de huiswerkclub en we zouden om half 3 gebracht worden, maar de auto was om 10 over 3 pas terug. De huiswerkclub is van half 3 tot en met 4 voor ons. Dus daar hadden ze dan ook niet veel meer aan en dan hadden we terug met zijn zevenen in een kia’tje gepropt moeten zitten, dus dat zou ook geen succes zijn. Dus toen zijn we maar thuisgebleven. ’s Avonds was het weer eens tijd voor een karaoke-avondje in Barney’s. Het was voor Sarah haar laatste karaoke-avond en voor Kirsten voor 2 weken haar laatste, want die vertrekt morgen naar Kaapstad om daar met haar ouders te reizen en dan op den duur de Garden Route richting Port Elizabeth te doen. Ik heb samen met Kirsten 2 liedjes gezongen en daarna met de meidengroep nog een liedje. Het was een supergezellige avond!
Woensdag was het weer tijd voor Herbert Hurd Primary School. Het was weer een gewoon fijn dagje. ’s Avonds zijn we uit eten geweest naar ‘de Kelder’. Dit keer was de reden dat het Sarahs laatste avond was hier. ‘De Kelder’ was een redelijk prijzig restaurant, maar ik heb erg genoten van mijn seafood pasta.
Donderdag was het weer tijd voor Herbert Hurd. ’s Avonds zou Sarah vertrekken met de Intercape (een bus) naar Kaapstad en ik wilde haar uitzwaaien bij het kantoor, dus ik was samen met de coördinator Johan meegegaan in de van. Eenmaal Sarah uitgezwaaid, hoorden we op de terugweg een raar geluid uit de van komen, terwijl hij de dag ervoor gemaakt was. Toen we voor een stoplicht stonden, startte Johan de auto opnieuw, tenminste dat probeerde hij, maar dit lukte niet meer. Zo stonden we daar dan met rook die uit de kofferbak kwam. Johan dacht uit de olietank. Ik dacht moet ook weer net lukken, er gaat elke week wel iets kapot hier. Tijdens het wachten kwam er een man voorbij gereden en vroeg waar onze gevarendriehoek was, die kon Johan dus nergens vinden. De man zegt wacht maar, ik ga de mijne wel even zoeken en de man reed door. Een paar minuten later kwam de man teruggereden en gaf ons de driehoek. Hij gaf ons zijn nummer en zei dat we de gevarendriehoek mochten houden, wat een aardige man! Ik had Valentin ondertussen opgebeld of hij me kon ophalen en Johan had Martijn (‘de baas’) gebeld. Toen Martijn er was, startte de auto ineens en was Valentin voor niks gekomen. Gelukkig was het maar 3 minuutjes met de auto van huis.
Vrijdag was het internationale vrouwendag, maar daar heb ik eerlijk gezegd weinig van gemerkt. Want ik ben ’s ochtends naar de Spar geweest en heb al mijn boodschappen inclusief een fles water van 5 liter en mijn fles fanta gewoon zelf moeten dragen. Daarna heb ik ook helemaal zelf mijn kamer opgeruimd en gestofzuigd en mijn beddengoed gewassen. ’s Middags heb ik wat rondgehangen en tegen 4 uur ben ik met Valentin en Jasmin naar Central gegaan, waar we gingen winkelen met Ikhaya. Het winkelcentrum leek een beetje op een toeristisch winkelcentrum in Turkije, elk winkeltje had dezelfde kleding en het was er niet echt duur. Ook waren er veel mensen die een kleed klaar hadden liggen om te bidden. Wel leuk om eens mee te maken en zo heb ik ook gelijk eens Central Hall gezien, zag er mooi uit. Toen we klaar waren met winkelen, zijn we nog een gebouw ingegaan om naar het dak te gaan, daar had je uitzicht over heel Port Elizabeth, wauw! En toen kon je nog een stukje hoger, wat was dat eng om via dat mini trappetje naar boven te gaan, maar wat een uitzicht! Het was nog enger om terug naar beneden te gaan, aangezien het leek alsof je boven de afgrond hing en zo van het gebouw naar beneden kon kijken, maar het was het zeker waard. Helaas konden we niet lang blijven, want ze zouden het gebouw sluiten. Daarna zijn we naar huis gegaan en hebben we ’s avonds film gekeken.
Dinsdag gingen we met de kinderen van Walmer Primary School naar Bayworld, een beetje een vervallen museum en er is een aquarium voor dolfijnen en orka’s, maar dit is niet meer in gebruik. De kinderen moesten voordat we er naar toe gingen 25 rand betalen voor de bus en ik geloof ook wat voor het museum, dit is zo ongeveer 2 euro. Volgens mij voor sommige gezinnen erg veel geld. Maar de docente vond dit niet, want 90% van de klas krijgt een sociale bijdrage, dus dit zouden ze makkelijk moeten kunnen betalen, maar als ik zo eens naar de gezichtjes van de kinderen keek, was dit niet geheel waar. De kinderen moesten buiten staan toen de bus was gearriveerd en eerst mochten alle meisjes naar binnen en toen zei de docente dat wij alvast naar binnen mochten om een plekje te gaan zoeken. Ik had eigenlijk nog de gedachte dat er nog wel een bus aan zou komen, aangezien de bus al bijna vol was met alle meisjes en er zeker nog zo’n 100 jongens bij moesten. De meisjes zaten ook al met zijn drieën op een bank gepropt en de meisjes zijn hier meestal niet één van de dunsten, dus je kunt je je al voorstellen dat ze echt moesten squizen op die bankjes. Toen mochten de jongens binnenkomen, meer dan de helft moest dus staan, er kwam dus helemaal geen extra bus. Dit was ontzettend gevaarlijk, aangezien de buschauffeur wel een paar keer hard moest remmen, waarbij twee keer wel minimaal één kind naar voren over de grond slierde. Gelukkig zijn alle kinderen helemaal heel aangekomen. Toen we bij het museum aankwamen, werd er gezegd dat eerst de meisjes naar binnen mochten en later de jongens. Ik was in de veronderstelling dat de jongens dan wel een rondleiding in het museum kregen en de meisjes een les over fossielen. Dus toen wij met de meisjes na een uur terug buitenkwamen (na de powerpoint over fossielen) was ik erg verbaasd dat de jongens nog gewoon buiten zaten en dus niet eens naar binnen waren geweest. Ze hadden alleen wat te eten gekregen, een snackje. Als ik dit had geweten, had ik wel wat kinderen mee naar binnen genomen en iedere keer weer met wat kinderen rondgelopen. Ik vond het zo zonde dat die kinderen alleen maar voor een les die ze eigenlijk ook op school kunnen krijgen 25 rand moesten betalen. Lisanne en ik hebben nog wel wat rondgekeken en zo kwamen we dingen tegen over Nederland, de Voc. Supertof! Er waren ook nog heel wat dingen over fossielen en dinosaurussen te vinden en ook over de geschiedenis van Port Elizabeth zelf qua belangrijke gebeurtenissen, hier ging het meer over 1900 enz en niet over eerder, over de Voc. Het was een beetje een rommelig museum, er was overal van alles te vinden over totaal andere dingen. Om 12 uur was het afgelopen en mochten wij ook naar huis. Het was dicht bij de McDonald’s, dus konden we naar huis lopen. Het waaide wel ontzettend hard, dus duurde de wandeling iets langer dan normaal. Had het idee dat ik mezelf echt vooruit moest duwen. Eenmaal thuis heb ik was bijgeslapen, was nog moe van het mooie weekend. Daarna wilde ik eigenlijk nog terug naar school voor de huiswerkclub en we zouden om half 3 gebracht worden, maar de auto was om 10 over 3 pas terug. De huiswerkclub is van half 3 tot en met 4 voor ons. Dus daar hadden ze dan ook niet veel meer aan en dan hadden we terug met zijn zevenen in een kia’tje gepropt moeten zitten, dus dat zou ook geen succes zijn. Dus toen zijn we maar thuisgebleven. ’s Avonds was het weer eens tijd voor een karaoke-avondje in Barney’s. Het was voor Sarah haar laatste karaoke-avond en voor Kirsten voor 2 weken haar laatste, want die vertrekt morgen naar Kaapstad om daar met haar ouders te reizen en dan op den duur de Garden Route richting Port Elizabeth te doen. Ik heb samen met Kirsten 2 liedjes gezongen en daarna met de meidengroep nog een liedje. Het was een supergezellige avond!
Woensdag was het weer tijd voor Herbert Hurd Primary School. Het was weer een gewoon fijn dagje. ’s Avonds zijn we uit eten geweest naar ‘de Kelder’. Dit keer was de reden dat het Sarahs laatste avond was hier. ‘De Kelder’ was een redelijk prijzig restaurant, maar ik heb erg genoten van mijn seafood pasta.
Donderdag was het weer tijd voor Herbert Hurd. ’s Avonds zou Sarah vertrekken met de Intercape (een bus) naar Kaapstad en ik wilde haar uitzwaaien bij het kantoor, dus ik was samen met de coördinator Johan meegegaan in de van. Eenmaal Sarah uitgezwaaid, hoorden we op de terugweg een raar geluid uit de van komen, terwijl hij de dag ervoor gemaakt was. Toen we voor een stoplicht stonden, startte Johan de auto opnieuw, tenminste dat probeerde hij, maar dit lukte niet meer. Zo stonden we daar dan met rook die uit de kofferbak kwam. Johan dacht uit de olietank. Ik dacht moet ook weer net lukken, er gaat elke week wel iets kapot hier. Tijdens het wachten kwam er een man voorbij gereden en vroeg waar onze gevarendriehoek was, die kon Johan dus nergens vinden. De man zegt wacht maar, ik ga de mijne wel even zoeken en de man reed door. Een paar minuten later kwam de man teruggereden en gaf ons de driehoek. Hij gaf ons zijn nummer en zei dat we de gevarendriehoek mochten houden, wat een aardige man! Ik had Valentin ondertussen opgebeld of hij me kon ophalen en Johan had Martijn (‘de baas’) gebeld. Toen Martijn er was, startte de auto ineens en was Valentin voor niks gekomen. Gelukkig was het maar 3 minuutjes met de auto van huis.
Vrijdag was het internationale vrouwendag, maar daar heb ik eerlijk gezegd weinig van gemerkt. Want ik ben ’s ochtends naar de Spar geweest en heb al mijn boodschappen inclusief een fles water van 5 liter en mijn fles fanta gewoon zelf moeten dragen. Daarna heb ik ook helemaal zelf mijn kamer opgeruimd en gestofzuigd en mijn beddengoed gewassen. ’s Middags heb ik wat rondgehangen en tegen 4 uur ben ik met Valentin en Jasmin naar Central gegaan, waar we gingen winkelen met Ikhaya. Het winkelcentrum leek een beetje op een toeristisch winkelcentrum in Turkije, elk winkeltje had dezelfde kleding en het was er niet echt duur. Ook waren er veel mensen die een kleed klaar hadden liggen om te bidden. Wel leuk om eens mee te maken en zo heb ik ook gelijk eens Central Hall gezien, zag er mooi uit. Toen we klaar waren met winkelen, zijn we nog een gebouw ingegaan om naar het dak te gaan, daar had je uitzicht over heel Port Elizabeth, wauw! En toen kon je nog een stukje hoger, wat was dat eng om via dat mini trappetje naar boven te gaan, maar wat een uitzicht! Het was nog enger om terug naar beneden te gaan, aangezien het leek alsof je boven de afgrond hing en zo van het gebouw naar beneden kon kijken, maar het was het zeker waard. Helaas konden we niet lang blijven, want ze zouden het gebouw sluiten. Daarna zijn we naar huis gegaan en hebben we ’s avonds film gekeken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
