Lord of the Rings in Zuid-Afrika?

Vorige week zondag heb ik het rustig aangedaan, want ik voelde me alweer niet zo lekker. Ik ben die week ook nog naar de dokter geweest, omdat ik maar continu zo vermoeid was en daardoor gewoon echt niks kon uitvoeren. Ik heb bloed moeten laten prikken, mijn bloedsuiker en mijn urine laten controleren. De uitslag was: een te lage bloeddruk. Wat kan je er aan doen? Vrij weinig, helaas. Het enige wat ik kan doen, is veel zout eten, wat ik al best wat doe en ik heb nu ook pillen meegekregen. Maar de dokter weet nog niet of ze gaan werken. Dus we gaan het maar proberen en er maar op hopen.

Maandag was ik weer erg vermoeid en ben ik ‘s avonds naar een afscheidsbraai geweest voor Dylan. Het was erg gezellig, maar was toch erg blij toen ik weer fijn terug in mijn bedje lag.
Dinsdag hebben we nog een afscheidsdiner gehad voor Dylan, dit was ook weer ontzettend gezellig en ik vond het erg jammer om afscheid te moeten nemen van onze Amerikaan in het huis.

Vrijdag vertrokken we rond 3 uur naar Hogsback. Hogsback is een plaats waar de schrijver van Lord of the Rings (Tolkien) heeft gewoond. Hij heeft zijn inspiratie voor de verhalen daar vandaan gehaald. Het schijnt er erg mooi te zijn in de winter, omdat het er dan erg mistig (en dus mysterieus) kan zijn en dan kan er wel eens sneeuw liggen. We moesten zo’n 4 uur in de auto zitten, niet echt een pretje, maar ik was blij dat we geen oude auto hadden, maar een fijne vw polo. Eenmaal in Hogsback moesten we zoeken naar Away with the Fairies, een backpackershostel. Er waren ontzettend rare mensen, ik had het idee dat ik in een coffeeshop belandt was, zulke rare mensen liepen er rond haha. Toch was deze avond erg gezellig en hebben we nog met wat lokale mensen gepraat.

De volgende (zater)dag hebben Kirsten en ik (omdat wij ons allebei niet zo heel lekker voelden) het lekker rustig aan gedaan en zijn we ‘s ochtends naar het informatie center gegaan om te vragen voor korte routes naar toch erg mooie dingen. Zo zijn we eerst naar een mooi viewing point geweest en hebben we daarna in een 15 meter hoge (met erg enge ladders) boomhut gezeten, wat een uitzicht! Dat was echt prachtig en heerlijk om in die boomhut te zitten. ‘s Middags gingen we op pad om eerst wat te eten en daarna wilden we doorgaan om naar een waterval te gaan. Toevallig kwamen Milou, Jolanda en Dick voorbij gelopen en aten met ons mee en zo zijn we samen naar de waterval gegaan. We kwamen eerst in een prachtig park en even later bij wat kleine watervalletjes en uiteindelijk bij een redelijk grote waterval. ‘s Avonds zijn we nog uit eten geweest, maar hier voelde ik me echt niet lekker, dus na het eten ben ik gelijk samen met Kirsten in bed gekropen.

De volgende (zondag)ochtend zijn Kirsten, Dick, Jolanda en ik nog eens in de boomhut gekropen, ik was erg trots op mezelf dat ik nog een keer die boomhut in durfde, want het overstappen van ladder op ladder was toch wel erg eng, want je moest overstappen op een tak. Daarna zijn we naar the Edge geweest met zijn allen. Bij het informatiecentrum had de vrouw gezegd dat er een erg mooi uitzicht was en ik had al eens over een labyrint gelezen wat daar was. De meesten van ons hebben het labyrint afgelopen, wat niet heel spectaculair was, maar het uitzicht, wauw! We zijn daar een tijdje gebleven en hebben daarna nog geluncht en moesten daarna toch echt terug naar huis rijden, helaas! Zondag was het in Port Elizabeth ook de Iron Man en daar wilden we toch ook nog wel een stukje van mee pakken. We hebben het gedeelte gezien dat de mensen aan het hardlopen waren, het zwem- en fietsgedeelte was ‘s ochtends en ‘s middags al. Daarna ben ik met Kirsten nog uit eten geweest en zijn we nog even een uurtje naar de jazz avond geweest. En toen zijn we toch weer lekker vroeg ons bed ingekropen.

Maandag was het weer tijd voor Walmer en daarna de huiswerkclub, ik had een erg fijne dag.

Dinsdag was ik helaas weer eens te vermoeid om naar school te gaan en vandaag (woensdag) zat ik alweer op Herbert Hurd. De kinderen waren vanochtend weer ontzettend blij me te zien, aangezien het al een tijdje geleden was. Mijn mentor dacht zelfs dat ik niet meer kwam, aangezien dit dus blijkbaar niet werd doorgegeven. Maar gelukkig heb ik nog deze week en volgende week op de scholen.