Eerste indrukken Zuid-Afrika
Door: Priscilla
Blijf op de hoogte en volg Priscilla
06 Februari 2013 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Maandag werden we om 10 voor 9 weggebracht naar Walmer Township om daar Prof en Theo te ontmoeten. Prof legde ons wat uit over Walmer Township en toen ging Theo ons rondleiden. Ik vond het op zich meevallen. Iedereen had al gezegd van het is echt heel erg enz. Maar omdat ik me er al op voorbereid had, viel het denk ik wel mee. Sommigen hadden huisjes van steen, sommigen van golfplaten, sommigen hadden een wc die echt doorspoelde en satelliet tv enz, anderen hadden geen wc die doorspoelde en dus ook zeker geen tv. Dan zijn we naar onze eerste stageplek gegaan. We hebben daar de principal ontmoet. Toen kwamen we er dus achter dat de kinderen elk uur naar een andere les gaan, zoals in Nederland op de middelbare school eigenlijk. We zijn nu in grade 7 terecht gekomen en we kwamen eerst bij de les Engels terecht, deze docente geeft ook nog Social Science (geloof ik?). In grade 7 zitten kinderen van 12 tot en met ongeveer 16 jaar oud. Er zijn soms kinderen die wel 3 keer blijven zitten, dus vandaar dat ze 16 zijn. Bij de Engelse les liepen Lisanne en ik wat rond en er werd continu wat gegiecheld, het leek wel of de kinderen ons uitlachten. Niet echt een fijn gevoel, ook zeker niet omdat ze ook nog in Xhosa zaten te praten over ons. Uiteindelijk werd ik geïntroduceerd aan de lerares die Xhosa geeft, ze geeft ook nog een andere les, maar ik ben even kwijt wat voor les. Ik ben de rest van de dag bij haar gebleven. Het begin van de les begon al goed, want er waren 5 jongens te laat en ze werden met een soort van pvc buis geslagen op hun handen. Gelukkig kon ik het niet heel goed zien, alleen de schaduwen, het gebeurde namelijk achter een muurtje. Dit was wel even schrikken en dit vond ik eigenlijk wel het ergste van de hele dag. Waar ik ook ontzettend van schrok waren de autobiografieën die de kinderen moesten schrijven voor het andere vak. Zo kwam ik een verhaal tegen van een meisje waarvan haar vader in de gevangenis zat voor moord en dat haar broertje haar vader nooit had ontmoet doordat hij in de gevangenis zat. Zo waren er nog wat ernstige verhalen Na 2 uur bij de docente gezeten te hebben, vertrok helaas en zei ze zo terug te komen, maar ik heb haar de rest van de dag niet meer gezien, het was een les Xhosa dus ik kon de kinderen niet helpen en ik moest ook nog afsluiten, maar hoe? Dus Lisanne heeft het aan de Engelse docente gevraagd en die zei dat de kinderen bij hun stoelen moesten gaan staan en er een groepje het klaslokaal moest vegen. Helaas liep iedereen door elkaar en het was lastig de kinderen te krijgen waar ze moesten zijn. Uiteindelijk was het lokaal geveegd en konden we gaan bidden. Tenminste de kinderen konden bidden, want ik wist ook niet hoe dat moest. Ik was ontzettend blij dat het goed was afgelopen en de kinderen naar huis gingen. Daarna zijn we nog naar de Spar gegaan en hebben we ook nog een gsm gehaald voor me.
Dinsdag moesten we om half 7 opstaan om op tijd op school te zijn, zodat we ook nog even langs de principal konden gaan. Eenmaal bij de principal mochten we weer op de stoeltjes zitten en vertelden we dat we geen kinderen van 12 tot en met 16 mochten hebben. Aangezien we dan geen vergelijking kunnen maken met de andere stageschool, dus de vrouw vond het goed. En we moesten maar even wachten terwijl er allemaal andere mensen binnenkwamen die wat met haar te bespreken hadden. Na uiteindelijk een half uur werden we naar grade 5 gebracht. Deze kinderen zijn rond de 10 tot 12 jaar oud. Ik ging naar maths en Lisanne naar Engels. Ik had deze dag alweer geluk want na ongeveer een half uurtje ging mijn docente alweer weg, maar zij had wel even gezegd dat ik kon nakijken en hoe dat dan moest. Ook kwam ze iedere keer terug voordat de kinderen moesten wisselen van les. Helaas waren er veel kinderen klaar en als ze klaar zijn, is er geen klaaropdracht of iets dergelijks. Dus de kinderen gaan vervelend zitten doen of zitten wachten. Tijdens een van de lessen kwam er een meisje naar me toe die een pil op de grond had gevonden. Ik heb hem later maar aan de docente gegeven en ze zei dat ze die maar ging vernietigen, want ze dacht dat het drugs was, wat ik eerlijk gezegd ook al wel verwachtte. Best heftig om zoiets in de klassen aan te treffen. Voor hetzelfde geld vind een jonger kind het en denken ze dat het een snoepje is.
Om twee uur was er iets leukers, want er kwam een voetbalploeg, namelijk Chipa United uit Kaapstad. Ze kwamen sportuniformen, sportspullen enz. afgeven. Er was zelfs één voetballer die de school 10.000 rand heeft gegeven, dit is ongeveer 830 euro, voor de school ontzettend veel geld. Bij de voetbalploeg zat er ook nog een voetballer (Stanton) die bij Ajax heeft gespeeld.
’s Avonds werd er tijdens het eten nog een erg verhaal verteld over Walmer, de township waar we stage lopen. Er was vorige week een meisje verkracht en daarna vermoord en haar ingewanden waren naast haar lichaam gelegd. Dit was de schuld van vijf mannen. Eén van de mannen was door zijn vader aangegeven en de rest was gevonden. Ze hebben die mannen autobanden omgedaan en deze banden hebben ze in de fik gestoken, zodat de mannen in de fik vlogen en uiteindelijk levend verbrand zijn. Hierna zijn we met de taxi naar Barney’s gegaan, een bar waar het op dinsdag altijd karaoke is. Dick een jongen hier in het huis vond dat we daar ontgroend moesten worden, omdat iedereen daar was ontgroend. Dus dat betekende een liedje zingen en een Mexican asshole, een shotje. In de Mexican asshole zat sterke drank, met tabasco en een peper, dit had ik dus helaas niet gezien. Dus na het shotje brandde mijn keel ontzettend. Aan het einde van de avond hebben we met zijn allen Country Roads gezongen, supervals en gillend, echt op z’n Hollands, dus topavond haha!
Elke dag wordt er 10 minuten lang gezongen en gebeden op de basisschool in Walmer. Dus ook deze ochtend om 10 voor 8. ’s Middags bij Engels was er een lerares bij ons komen zitten, maar ze zat wat met haar rug naar ons toe, toen ging Lisanne wat filmen en kwamen we erachter dat de vrouw gewoon in slaap was gevallen. De kinderen zagen het ook, maar blijkbaar is het normaal, want ze lachten er niet om of keken er niet echt van op en gingen verder met werken. Op woensdag zijn de kinderen blijkbaar eerder klaar met school, dus huiswerkschool begint ook eerder en duurt dus langer. Namelijk van 2 tot en met 4 uur. Lisanne en ik moesten eigenlijk 2 klassen van ik denk ongeveer 70 leerlingen in bedwang houden aangezien de mensen van het huiswerk er nog niet waren. Het was ontzettend chaotisch en niet echt fijn. Gelukkig kwamen na ongeveer een half uur de mensen van het huiswerk en ging het beter. Ik heb toen nog leuk afgesloten met een heel lief meisje door een spelletje boter kaas en eieren te doen.
-
06 Februari 2013 - 19:56
Ingeborg :
Hoi Pricilla ,
Je bent er nog geen week en dan al zo'n verhaal leuk hoor .
Groetjes Ingeborg .
-
08 Februari 2013 - 04:20
Priscilla:
Hoi Ingeborg,
Ja er gebeurt ook veel teveel! Ik vergeet waarschijnlijk nog allerlei dingen die ik wil vertellen, maar anders krijg jullie een nog langer verhaal en dat kan ik jullie natuurlijk niet aan doen haha!
Groetjes Priscilla -
09 Februari 2013 - 15:49
Ali:
Nou meid, wat een week ! jij maakt daar meer mee op 1 dag dan ik in een heel jaar zeg !
wel leuk dat je alles voor ons alles een beetje op een rijtje zet, zodat we het een beetje kunnen volgen.
gloeiende griebus wat een enge dingen eigenlijk zeg. en dat ze eigenlijk normaal vinden dat jullie voor een klas staan en dan gewoon zelf verdwijnen, te gek voor woorden. maar dat komt natuurlijk omdat wij h ier zo gruwelijk verwend zijn, gelukkig zeg ik.
hier gaat alles natùùrlijk zijn gewone gangetje.
lieve groetjes van ons allemaal en pas goed op jezelluf (die had je vast nog niet gehoord :-) )
dikke smok ! ali
-
09 Februari 2013 - 16:19
Carolien:
Hahaha, dat kerk-verhaal! Prachtig.
Wel heftig hoe het er op die scholen aan toe gaat, ook al had je dat al wel verwacht natuurlijk. But still..
Fijn weekend iig, je bent nu naar Baviaannogwat, have fun :D Xx
-
09 Februari 2013 - 18:50
Denise:
Lieve pris,
Wat ontzettend fijn om dit verhaal te lezen en een impressie te krijgen hoe het daar is en wat je meemaakt.
Je leert al onwijs veel. Ik ben benieuwd hoe het gaat zijn als je alles een beetje onder de knie hebt en weet hoe je alles moet gaan doen. Jij gaat ontzettend veel voor die kinderen kunnen betekenen.
Ik heb echt respect voor je. Die verhalen zijn soms best heftig, ik zat het met stijgende verbazing te lezen. Pas op jezelf :).
Liefs -
10 Februari 2013 - 21:09
Priscilla Van Der Veeke:
Heel erg bedankt voor jullie reacties allemaal! Helaas is het voor mij lastig om op allemaal te reageren, maar ik vind het erg fijn dat jullie zulke leuke en lieve berichtjes achterlaten! :) Dankjulliewel!
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley