Chicks on the road

Woensdagmiddag bij de huiswerkbegeleiding zat ik met een paar kinderen uit grade 4. Drie ervan waren erg in me geïnteresseerd en wilde veel van me weten. Zo vonden ze het ook erg interessant dat ik aderen had en moesten ze er aan voelen. Ook mijn haren vonden ze erg leuk. Ik voelde me alweer een beetje bekeken, maar ergens vond ik het ook ontzettend grappig dat ze zo geïnteresseerd waren.
Donderdag was ik eindelijk een beetje gewend aan de gang van zaken op de primary school. En heb ik bij Engels, Social Sciences en Natural Sciences geobserveerd. Dit begon op den duur wat saai te worden, aangezien je veel van het Xhosa niet kunt verstaan en de kinderen maar aan het werk worden gezegd en er voor de rest door de docenten niet veel wordt gedaan dan zitten. Donderdagavond hebben we bij de Spar boodschappen gedaan voor onze trip naar Baviaanskloof. Vrijdagochtend zijn we eerst een huurauto op gaan halen en we hadden afgesproken dat Kirsten zou rijden, want zij was de enige die of een rijbewijs had of hem mee had, ik had hem dus thuis gelaten, omdat ik dacht dat ik er niks aan had. Zij heeft alleen nog maar 3 maanden haar rijbewijs en ze rijden hier aan de linkerkant. We kregen een lichtblauwe VW Fox mee, een oude barrel waar ook nog een choke in zat. Kirsten deed het echt ontzettend goed met rijden en op den duur waren we al bijna in Baviaanskloof toen het eventjes fout ging. Ze reed met een te hoge versnelling een berg op en de auto had niet zoveel power, dus we bleven hangen en kwamen niet meer de berg op. En omdat het starten hier iets anders gaat dan thuis, werd het ontzettend lastig om hem die berg op te krijgen. Dus Lisanne, Lisanne (er zijn twee Lisannes) en ik zijn naar buiten gegaan en hebben de auto aangeduwd terwijl Kirsten gas gaf en toen kreeg ze de auto ook weer gestart. Ik heb Kirsten later wat instructies gegeven en toen hebben we elke berg getrotseerd die er maar aan kwam. Je moet het dus zo voor je zien dat ik riep ‘gas gas gas!’, ‘in zijn 1!’ en ‘je kunt het!’ Het zal er vast belachelijk hebben uitgezien, maar we hebben het gehaald. Ook ging de weg voor ‘de berg’ over in een ‘dirt road’ een weg waar allemaal keitjes liggen en alleen wat los zand. Erg vervelend om op te rijden dus als je geen truck hebt of iets wat er op lijkt. Op den duur kwamen we aan bij een ‘huis’ waar we vanaf daar een tocht konden lopen en waar we de auto konden parkeren. Dus wij de auto geparkeerd en toen zouden we een tocht doen van een half uur, maar omdat we overal hebben gestaan en nog door zijn gelopen in plaats van naar boven te gaan waar het eigenlijk moest, hebben we er zo’n 2 en een half uur over gedaan. We hebben wel een stukje terug over de weg gelopen. Wat was het prachtig daar! Mooie bergen, mooie natuur, ongelooflijk! En op de terugweg naar het ‘huis’ liepen we over de weg en ineens hoorden we wat lawaai. Ik had de hele dag al opmerkingen gemaakt over ‘ha! Daar zijn de bavianen!’, maar iedere keer waren het vogels of iets dergelijks, dachten we. Deze keer keken we naar boven, naar de bergen en ineens zagen we bavianen! Dat was zo’n ongelooflijk gevoel dat we bavianen in het wild zagen. We hebben er denk ik een stuk of 7 in totaal gezien. Helaas zaten ze erg ver in de bergen dat we ze niet supergoed hebben gezien. Maar ze klommen wat in bomen of op rotsen. Erg leuk in ieder geval! Toen zijn we weggereden bij het ‘huis’ en toen zagen we ineens een man achter ons aan rennen. Bleek dat we 20 rand per persoon moesten betalen omdat we daar de auto hadden geparkeerd. Daarbij moesten we ook een heel registratieformulier invullen, dus weer een kwartier verder konden we op weg naar het huis wat we hadden gehuurd. Een ontzettend groot huis ingericht op grootmoeders wijze met een supermooie achtertuin en een mini zwembadje. ’s Avonds hebben we lekker gebraaid en zijn we op tijd naar bed gegaan, omdat we allemaal toch wel wat uitgeput waren.
Zaterdagochtend konden we ‘uitslapen’ tot 9 uur, maar iedereen was daarvoor al wakker. Kirsten heeft pannenkoeken gebakken en die hebben we als ontbijt opgegeten. Toen hebben we onze spullen weer gepakt en zijn we weer naar Baviaanskloof gereden om daar nog een gedeelte van de dag te spenderen. We hadden over een waterval gehoord en wilden deze toch wel erg graag zien. Helaas was het ontzettend warm en hebben we een tijdje rondgelopen zonder heel veel meer te zien dan de vrijdag. Op den duur vonden we het tijd rechtsomkeert te maken aangezien het echt te warm werd. Ik kreeg hoofdpijn en werd misselijk, dus ben toen heel hard doorgelopen zodat ik bij de parkeerplaats mijn hoofd kon koelen met water. Toen ging het al heel wat beter, gelukkig. De terugreis ging helemaal prima en we zijn heel aangekomen. ’s Avonds hebben we nog een drankje gedaan bij News Cafe, daar hebben ze heel erg lekkere, grote en niet echt dure cocktails, dus ik denk dat ik mijn plekje al heb gevonden hier, haha! Het regende heel hard dus we waren nog aan het twijfelen of we zondag naar Jeffreys Bay zouden gaan of naar Greenachres (een winkelcentrum). We besloten de volgende ochtend om om 9 uur te vertrekken en dan naar het weer te kijken om te beslissen wat we zouden gaan doen.
Zondagochtendvroeg zag het weer er erg goed uit en we besloten dus toch naar Jeffreys Bay te gaan met Daan, Sharon, Kirsten, Lisanne en Lisanne, we moesten dus een beetje squeezen in de auto. Jeffreys Bay is dé surfersplek hier en een ontzettend mooi strand naar het schijnt. Dus ik was erg benieuwd, maar de meiden wilden eerst gaan winkelen bij de surfwinkels. Ik heb uiteindelijk nog een leuke pet gekocht tegen de hitte hier. Daarna zijn we wat gaan eten bij Dolphin Bay en toen we daar weggingen, begon het ineens wel erg bewolkt te worden. We zijn toch het strand opgelopen, maar helaas werd het steeds kouder en bewolkter, dus een duikje in de golven zat er helaas niet in voor mij. En na 10 minuten zijn we er helaas vandoor moeten gaan, omdat het wat begon te spetteren. Eenmaal in de auto begon het steeds harder te regenen en op den duur zo erg dat we niks meer zagen, de ruitenwissers konden ook niet zo hard. Dus hebben we zo’n 5 à 10 minuten aan de kant van de snelweg gestaan met wat andere auto’s. Toen we bij Port Elizabeth in de buurt op de snelweg nog reden kwamen we ineens in een enorme plas terecht en het water splashte niet alleen aan de zijkant, maar over de hele voorruit heen en we zagen voor 20 seconden helemaal niks. Dit was een erg eng moment, omdat er ook auto’s achter ons waren en rechts schuin voor ons ook één. We wisten dus niet of we te hard remden en of de auto naast ons niet was gekeerd of iets dergelijks. Gelukkig reden wij nog recht op de weg en de andere auto ook. Eenmaal thuis was ik zo moe dat ik me heb gedoucht en even ben gaan slapen van 4 tot 6. ’s Avonds hebben we niet veel meer gedaan. Nog even wat half naar de finale van de Afrika Cup gekeken.